Κουκουβάγια στο Αιγάλεω Όρος

Σύμφωνα με αναφορά του Αλεξανδρινού λεξικογράφου Ησύχιου, πριν ξεσπάσει η ναυμαχία της Σαλαμίνας, είχε πετάξει μια κουκουβάγια ως προάγγελος της νίκης των Ελλήνων. 

Επίσης από την αρχαιότητα η κουκουβάγια ταυτιζόταν με τη σοφία. Οι αρχαίοι Έλληνες την αποκαλούσαν Γλαυξ και την θεωρούσαν το σύμβολο της θεάς Αθηνάς. 

Η κουκουβάγια ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Γλαυκίδων και συναντάται στο μεγαλύτερο τμήμα της Γής σε περισσότερα από 200 είδη. 

Είναι ένα μοναχικό, νυχτόβιο πολύ δυνατό αρπακτικό πουλί που δεν μεταναστεύει ποτέ. Έχει οξύτατη ακοή και όραση, χάρη στα μεγάλα αυτιά της και τα μεγάλα στρόγγυλα μάτια της. Διαθέτει ράμφος και πολύ δυνατά πόδια σαν αυτά του γερακιού και τρέφεται με μικρά θηλαστικά και έντομα.

 Επίσης στις παρυφές του Αιγάλεω Όρους συνήθως εφορμά σε κλουβιά με οικόσιτα πουλιά τις νυχτερινές ώρες, σκεπάζει με τα φτερά της το κλουβί προκαλώντας τρόμο στο θήραμα και με τα δυνατά της πόδια ανοίγει τα κιγκλιδώματα και αποσπά το θήραμα της από μέσα.